Dolanırken yalnızlık damarlarımda
küf yeşilidir gözlerim
ve kumludur sesim...
denedim, her yolu denedim
sağırdı kulaklar; duymadılar
kördü gözler; görmediler
tek başıma kaldım
Ve sonra
debisi büyük bir nehirde
geçmişi yıkadım
asıp ağaç dallarına
kuruttum rüzgarda
serip bir gölgeliğe
giriverdim koynuna
mis kokuların arasında
uykuya daldım.
Çok güzel bir şiir. Bloğunuzun kalitesine uygun. Teşekkürler. Zaten müzik ve şiir yakın arkadaştırlar değil mi!
YanıtlaSilKatılıyorum, müzik ve şiir yakın arkadaşlar, hemde bayağı yakın arkadaşlar:)
YanıtlaSilAma ben sadece deniyorum, şairim diyebilmek çok kolay değil, yazdıklarım da şiirmidir yine bilmiyorum, ama bezen kelimeler kendiliğinde döküldüğünde kendime izin veriyorum:)