Sevme!!!

Bu ülkede eğitim düzeyinin henüz ilkokul üçüncü sınıfına eşit bir düzeyde olduğunu bilmeyen biri çok kolaylıkla özellikle internet ortamında çeşitli paylaşım sitelerini incelemiş olsa ülkedeki edebiyat ve sanatsever yazıların çokluğu karşısında şöyle bir duyguya kapılabilir;

Aman ne güzel bir ülke, herkes sanatsever, herkes edebiyatçılarını yakından tanıyor, onların eserlerini neredeyse ezbere biliyor, kültür seviyesi böylesine yüksek başka bir ülke olamaz...

Herhangi bir nedenle bilgisayarın başına oturduğumda, karşıma çıkan onca edebiyatçı bolluğunda, edebiyatçıların eserleri ,özellikle şiirleri karşısında neye uğradığımı şaşırıyorum. İyi bir okur olmama rağmen, kuşkusuz bilmediğim çok şeyler olacağını dikkate almama rağmen,bu kadar çok bilmediğim şeyler konusunda afallıyorum. Kendimi kör cahil bir durumda hissettiğim anlar bile olabiliyor:)

Yeni edebiyatçılara genelde biraz temkinli yaklaşıyorum. Kuşkusuz içlerinden sıyrılıp edebiyat tarihinde hak ettiği yeri alacak bir çok kişi olmakla beraber, genele baktığımda bu temkinli yaklaşımım edebiyat zevkimi yok etmemesi açısından oldukça iyi geliyor bana.

Ama gerçekten edebiyat tarihimizde yer etmiş onca edebiyatçının eserlerinin bir şekilde kullanılması kabulde zorlandığım şeylerin başında geliyor. Kelimenin tam anlamıyla bir kullanma eylemi söz konusu. Bunca edebiyatseverliğin altında gerçek bir sevgi ve saygıyı göremiyorum.

Edebiyatçılarımızın eserleri işe geldiği şekilde kesilip biçiliyor ve orada burada paylaşılırken şekil değiştirerek öyle bir erozyona uğruyor ki , bu benim bildiğim eser mi? diye şaşkın bir şekilde yazılanlara takılıyor gözlerim.

Oblomov' u bile gölgede bırakacak ruhumuzun her tarafına sinmiş tembelliğimizle edebiyatçılarımızın eserlerini alıp okumak yerine, orada burada kırpılmış ve deforme edilmiş şekilde yazılan yazıları, şiirleri kopyala -yapıştır yöntemiyle paylaşmak nasıl bir mantığı içinde barındırır anlamakta zorlanıyorum.

Nasıl bir mantığa sahip olduklarını anlamak gibi bir çaba sarfetmiyorum artık. Ama bütün bunlar gerçekten edebiyatımıza büyük ölçü de zarar veriyor, işte bu gittikçe önemli olmaya başladı benim için.

Kendini bilmez kişilerin kendi çıkarları adına edebiyatçıların eserlerini böylesine sömürmesine alışıyormuyuz ne? Bu bana ürkütücü geliyor açıkcası. Çoğu kişiden ses gelmiyor ne yazık ki... Başa çıkılmayacağının ön görüsüyle mitoz bölünmeye uğramışcasına bu katliam büyüdükçe büyüyor.

Çok yakın bir gelecekte çocuklarımızdan Nazım Hikmet, Can Yücel, Edip Cansever vb gibi bir çok edebiyatçımızın hiç duymadığımız şiirlerini, yazılarını, sözlerini duyarsak şaşırmayalım. Bütün bunlar edebiyat sever kimliğimizin bir parçası olmaya başladı. Ya da, bir konuya açıklık getirmek için bazen bir edebiyatçının bir yazısından küçük bir alıntı, veya şiirinden bir kaç dizeyi almak gibi bir eylemi anlamsız bulmamakla beraber, bu edebiyatçılarımızın şiiri, yada yazısı sadece bu alıntıdaki şekliyle beyinlerimize yerleşirse yine şaşırmayalım...

Severken öldürüyoruz edebiyatı, edebiyatçılarımızı, onların ırzına geçiyoruz dersem anlamsız bulunmasın sözlerim.

İçim yanıyor benim, ya sizin?


sanem uçar