Helge Lien Trio ve Taksim

Taksim her türlü ihtişama , kalabalığa, etrafa yayılan kahkalara rağmen bir hüzün yeri de. Onca yoğun seslerin arasında taşlara, duvarlara ve havaya yayılan duyulmayan haykırışların, görülmeyen gözyaşların yeri.

Son zamanlarda etrafında dolandım ancak kalbine girmeye cesaret edemedim. Tamamiyle değişen dokusuna katlanıp katlanamayacağım konusunda kendimden emin değildim. Babamın çocukluğunda olduğu gibi en yeni ve en temiz giysileri giyerek büyükbabamın elinden tutarak gittiği bir yer olmaktan çoktan çıktı ama son zamanlarda tamamiyle değişen çehresiyle bir kaçış yeri benim için.

En son  haziran ayında can dostlarımla beraber gitmiştim.

Çok farklı duygular ve düşünceler içersinde Taksim' e gelinceye kadar yaptığımız ufak yolculuk yüzümü daima gülümsetecektir. Sonra hep beraber İstiklal'in ara sokaklarında en lezzetli yemeklerle içilen rakı muhabbeti de unutulmayacaktır.

Yaşarken, her an yapabilme olasılığımız varmış gibi umarsamadığımız bazı anlar bir daha asla yaşanmayacaktır. Ölümün kendisiyle hiç bir sorunum ya da korkum olmamasına rağmen can dostlarımın yitirilişine katlanma da zorlanıyorum. Bu güzel anıdan yaklaşık iki hafta sonra hiç beklemediğim, beklemediğimiz , bir anda yitirdim can dostumun eşi can dostumu...

Oysa yaz için planlarımız vardı. Hayal ettiği her şeyi uygulama alanına sokma konusunda onun kadar becerikli başka bir tanıdığım olmamıştır. Son zamanlarda Valencia 'ya yerleşme gibi bir düşünceyle doluydu. 20 yıldan uzun bir süre beraber olduğum bu karı-koca can dostlarımın pekte sevmediğim İspanya'ya yerleşme fikrine içten içe sıcak bakmasam da mesafelerin bizler için önemli olmadığını da biliyordum. Eski sıklıkta görüşülmeyebilirdi ama bizler birbirimizi gördüğümüz an mesafeleri kapayacak güçte dostlardık. Kaldığımız yerden sanki hiç ayrılmamış gibi devam edebilirdik. İşte yaz öncesinde; sonbaharda İspanya'da sergisi olacak öğrencimizi görmeye gitmeyi ve evlere bakmayı bile planlamıştık.

Tam bu planları ve bu planlar için hazırlıkları yaparken çaldı telefon.

Hastanelerden nefret ediyorum. Güzel anlar vardır bu mekanlarda da elbette ama ben hüznü daha fazla yaşadım hastanelerde. Çok fazla dayanamadı koca yürekli dostum. Bizlere de yokluğu ve beraber yaşadıklarımız kaldı.

Cumartesi günü Taksim'deydim.

Koskocaman aptal bir meydanın ortasında gözyaşlarımı tutamadım.

Çok sevdiğim müzisyenin konseri için İstiklal caddesini yürürken beraber yemek yediğimiz yeri geçip konser alanına geldiğimde biletimi almak için çantasını düşüren, atkısını bir yerde unutan, arkasından insanların, "bir dakika bayan bakarmısınız?" sorusuna aptal gözlerle bakan sakar bir kadın olarak beraber gittiğimiz başka bir konseri düşünürken gülmek ve ağlamak arasında garip bir yerdeydim.

Helge Lien Trio' yu severmiydi acaba?

Hiç sanmıyorum. En son gittiğimiz konserde eşimle birlikte yanyana ızdırabın en büyüğünü yaşarken biz bayanlar olarak onların suratlarındaki acıyı asla unutmadık. Ve bir daha eşlerimizle birlikte konsere gitmeme kararı aldık ama eşlerimiz bizlere saygılarından acı içinde konserin bitiş anına kadar seslerini çıkarmadılar. Ancak koşar adımlarla konser alanını terk etmeleri yıllarca en çok güldüğümüz anılardan sadece bir tanesidir.

 23. Akbank jazz festivali cumartesi günü Norveç'in en iyi müzisyenlerine ev sahipliği yaptı.

Piyanoda; Helge Lien,
Kontrbasta; Frode Berg
Davulda; Per Oddvar Johansen

Kuzey jazzın en güzel örneklerini ortaya koyarken içimdeki hüzün dalgasını alıp dağıttılar. Sadece kuzey jazz olarak değerlendiremeyeceğimiz performansları içinde rock özellikleri de barındırırken a-tonal yapıyı da içerirken teknik olarak insanoğlunun gelebileceği sınırın sınırsızlığını bizlere inanılmaz güzel bir şekilde sundular. Çok fazla yatay melodik yapı taşımayan müzikleri dikey melodik yapının en güzel örneklerini ortaya koyarken hepsi çağımızın Bach'ı gibiydi.Türkiye'de fazla tanınmasalar bile dünya müzik tarihine isimlerini altın harflerle kesinlikle yazdıracaklardır.

Ve Taksim yine her zamanki gibi insana ait her duyguyu içinde taşırken, yaşamaya devam ediyordu.